در چه شرایطی ایمپلنت شنوایی بهتر از سمعک است؟

کارایی ایمپلنت های شنوایی و سمعک های معمولی همواره در حال پیشرفت است و محدودیت های استفاده از این سیستم ها به طور مداوم در حال تغییر است.

دکتر توماس کینتزل، پزشک اصلی بخش گوش و حلق و بینی در کلینیکوم ولز-گریشکرشن، توضیح می دهد: تقریباً 19 درصد از مردم از مشکلات شنوایی رنج می برند که نیاز به درمان دارند. سمعک اینجا هنوز بهترین درمان است. سمعک های معمولی صدا را؛ بسته به زیر و بمی و حجم صدا، تقویت می کنند تا کاربر بتواند صداها را بهتر درک کند. اما، کاربران نباید به همین بسنده کنند: “علاوه بر کمک دستگاه، آموزش راهی اساسی برای موفقیت است.”

با این حال، برخی شرایط پزشکی وجود دارد که ممکن است استفاده موفقیت آمیز ازسمعک های معمولی را مشکل و یا غیر ممکن کند. به عنوان مثال، تنگی یا التهاب مکرر کانال گوش، تشکیل استخوان در گوش میانی یا از دست دادن استخوان‌های گوش میانی. در برخی موارد، جراحی می تواند کمک کند، اما 75 درصد از موارد نیاز به استفاده از ابزار شنوایی است. کینتزل. با این حال، استفاده از هدایت استخوان و ایمپلنت‌ های فعال گوش میانی، جایگزین های ارزشمندی برای اتصالات سمعک هستند.

وقتی که تقویت صدا به تنهایی کافی نیست

از دیدگاه شنوایی سنجی، سمعک های معمولی، زمانی که گوش داخلی به شدت آسیب دیده باشد، کارایی نخواهند داشت. گوش داخلی، نه تنها تبدیل ارتعاشات صوتی را به سیگنال های عصبی تبدیل می کند، بلکه عملکردی تقریباً معادل «پیش تقویت کننده» دارد. این موضوع به عنوان فشردگی گوش داخلی شناخته می شود. در صورت کم شنوایی حسی عصبی، این توانایی، به تدریج از بین می رود. به همین دلیل است که سمعک ها باید صداهای ملایم را بیشتر از صداهای بلند تقویت کنند.

این افت فشردگی گوش ناسالم باعث “کاهش پویا” می شود. تفاوت بین ملایم ترین صدا (که به سختی شنیده می شود) و بلندترین صدا (آستانه درد) کمتر می شود. در نتیجه، کنتراست بین سیگنال‌های صوتی مختلف نیز از بین می‌ رود: کاربر همچنان می‌ تواند همه چیز را با تقویت شدن بشنود، اما بعضی صداها، درک گفتار و مکالمات با وجود سمعک به طور فزاینده‌ای خسته‌ کننده می‌ شوند.

گوش آسیب دیده همچنین تغییراتی در قدرت تفکیک زمانی (به اصطلاح “پوشش شنیداری”) را تجربه می کند، که زمانی اتفاق می افتد که صدای غالب صدای ضعیف تری را پنهان کند. همه این اثرات با هم به این معنی است که از حدود 50 دسی بل کم شنوایی، گفتار در محیط های پر سر و صدا، حتی با سمعک دشوارتر می شود.[۱]

تکنولوژی های مدرن در سمعک های معمولی کمک می کند

سمعک های معمولی با راهکارهای مختلفی برای بهبود کنتراست آکوستیک تلاش می کنند و تمرکز همیشه بر درک گفتار است. از فیلترهای فرکانس برای خفه کردن صداهایی استفاده می شود که برای درک گفتار ضروری نیستند یا حاوی نویز پس زمینه زیادی هستند. حذف نویز، هر بخش از زیر و بمی صدا را برای سیگنال‌های گفتاری بررسی می‌ کند و بر این اساس آن را تقویت یا بی‌ صدا می‌ کند. سیستم های میکروفون هدایتی صداها را از جهت فرض شده مخاطب، پردازش می کنند. همه این عملکردها در پردازنده های صوتی ایمپلنت های شنوایی وجود دارند.

فناوری‌های تقویت گفتار که به طور مداوم در حال پیشرفت هستند، حتی کاربرانی را که عملکرد گوش میانی آن ها شدیدا آسیب دیده است، قادر می‌سازد تا با سمعک خود توانایی درک گفتار را داشته باشند. در برخی مواقع، حتی بهترین سمعک‌های فعلی دچار محدودیت می شوند. پریم. کینتزل به بیمارانی که دیگر در مورد سمعک های خود حس خوبی ندارند توصیه می کند: “در این صورت، می توان از تحریک الکتریکی مستقیم از طریق کاشت حلزونی برای بهبود درک گفتار استفاده کرد.”

درک گفتار نکته کلیدی است!

پریم توضیح می دهد: «علاوه بر پیشرفت های مداوم سمعک ها و ایمپلنت های شنوایی، مرزهای نشانه نیز تغییر کرده است. کینتزل. اگر درک گفتار، ارتباط و کیفیت خوب زندگی با سمعک ممکن باشد، جراحی توصیه نمی شود. به علاوه، شنوایی با ایمپلنت های شنوایی (یا CI) نیاز به یک مرحله تمرینی دارد: سیستم شنوایی مرکزی باید یاد بگیرد که سیگنال‌ های تولید شده را از نظر فنی تبدیل کند.

معیار تصمیم گیری پایه ای می تواند درک گفتار با سمعک باشد. عموما، اگر درک گفتار با سمعک های مناسب مشکل تر از آنچه در کاشت حلزونی انتظار می رود باشد، کاشت توصیه می شود. البته، ابتدا باید مطمئن شوید که سمعک برای کاربر مناسب است.

اگر یک کاربر کاشت حلزونی هنوز از سمعک در گوش دیگر خود استفاده می کند، در صورتی که سمعک منجر به بهبود درک گفتار نشود، پزشک کاشت در سمت دوم را توصیه می کند.

در کودکان پیشرفت شنوایی و زبان عامل تعیین کننده است. پریم کینتزل تاکید می کند: “در مورد کودکانی که ناشنوا متولد شده یا کودکانی که قبل از فراگیری زبان ناشنوا شده اند، پیش از تصمیم به کاشت عوامل زیادی را در نظر گرفت، مانند مرحله رشد کودک، شایستگی های ارتباطی و غیره.” در هر صورت، برای کودکانی که با یک گوش ناشنوا به دمیا می آیند، والدین باید محدودیت‌های شنوایی یک‌ طرفه را بدانند؛ کاهش درک گفتار در محیط‌ های پر سر و صدا، عدم شنوایی جهت‌دار و همه این ها در طول مرحله حساس فراگیری زبان اتفاق می افتد.

از یک کاشت حلزونی چه انتظاراتی باید داشت

کاشت حلزونی از نقایص گوش داخلی گذر می کند و مستقیماً ساختار عصبی اندام شنوایی را تحریک می کند. مرکز شنوایی باید تفسیر این سیگنال های مصنوعی را فرا بگیرد، به همین دلیل است که کاربر به یک دوره توانبخشی و تمرین نیاز دارد. در کنگره گوش و حلق و بینی اتریش در سال 2021، پریم کینتزل از موفقیت کاشت حلزونی خبر داد. [2] پس از یک سال از فعال‌سازی کاشت حلزونی، سه چهارم همه کاربران به اندازه افراد کم‌ شنوای معمولی با کاهش شنوایی 50 دسی‌بل را درک می‌ کنند. “بنابراین، از دست دادن درک گفتار که می توان از کاشت حلزونی انتظار داشت، بیشتر از کم شنوایی متوسط نیست” و این نتیجه برای افرادی است که قبلاً کاملاً ناشنوا بودند.

در همان رویداد، پروفسور دکتر اولریش هوپ، پزشک ارشد بیمارستان دانشگاه گوش و حلق و بینی Erlangen، مقایسه ای از درک گفتار بین کاربران کاشت حلزونی و کاربران سمعک نشان داد. اکثر کاربران کاشت حلزونی گفتار را در محیط های پر سر و صدا درک می کنند، درست مانند کاربران سمعکی که 25 تا 50 درصد کم شنوایی دارند. در واقع، همه کاربران کاشت حلزونی بهتر از یک کاربر معمولی سمعک با افت شنوایی 65 دسی بل، درک می کنند.

برای یک کاندیدای کاشت حلزونی، توجه کامل همیشه مهم است، اما یک تصمیم سریع نیز می تواند حائز اهمیت باشد. متخصص گوش و حلق و بینی با تجربه کینتزل توضیح می دهد که: “کاشت حلزون زودرس باعث کاهش زمان توانبخشی می شود و با عملکرد بهتر و بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی همراه است.”

اطلاعات بیشتر شنوایی سنجی و معیارهای دقیق در مورد این موضوع در: Keintzel T، محدودیت های ارائه سمعک معمولی، Jatros Pneumologie & HNO، Universimed-Verlag، 01/2022، pp34-36.

[1] واردگنا و همکاران، 2015

[2] Daten nach Reichell 2015, aus: Kießling et al; Versorgung mit Hörgeräten und Hörimplantaten; Thieme-Verlag 2018; ISBN 978-3-13-240200-3