کم شنوایی حسی عصبی به این معنی است که سلول های مویی حلزون آسیب دیده یا از بین رفته اند. سلول های مویی مسئول تبدیل سیگنال های صوتی به سیگنال های الکتریکی هستند که مغز ما برای درک صحیح صدا به آن نیاز دارد. آسیب به سلول های مویی می تواند از صدای بلند، ژنتیک، ضربه به سر، افزایش سن یا عوامل مختلف دیگر در محیط ناشی شده باشد.

این نوع کم شنوایی زمانی تشخیص داده می شود که مشکلی در گوش خارجی یا میانی مانع از انتقال صدا به گوش داخلی شود. کم شنوایی هدایتی می تواند در اثر عفونت، پارگی پرده گوش، ناهنجاری گوش و غیره ایجاد شود. اگر مشکل موقتی باشد، می توان آن را با دارو یا جراحی درمان کرد. وقتی دارو یا جراحی نتواند مشکل را حل کند، راه حل های شنیداری ای برای حل آن وجود دارند که می توانند کمک کنند!

این نوع کم شنوایی ترکیبی از کم شنوایی هدایتی و حسی عصبی را توصیف می کند، به این معنی که ترکیبی از مشکلات در گوش داخلی و گوش میانی یا خارجی وجود دارد. کم شنوایی مختلط می تواند در اثر عوامل مختلفی مانند کلستئاتوم، تومورهای دیگر، تروما و غیره ایجاد شود.

هنگامی که آسیب به عصب شنوایی یا عدم وجود کامل عصب شنوایی مانع از رسیدن سیگنال به مغز می شود، به این حالت کم شنوایی عصبی می گویند. خوشبختانه امروزه کاشت ساقه مغز می تواند این مشکل را با موفقیت حل کند!