برای کودکانی که با مشکل کم شنوایی عمقی متولد می شوند، خیلی زود در هر دو گوش کاشت حلزون انجام می شود. بزرگسالان ناشنوا اغلب مرددتر هستند. حتی کاربرانی که سال ها پیش کاشت حلزون انجام داده اند هم می توانند از کاشت حلزون دوجانبه بهره مند شوند.

امروزه کاشت حلزون در هر دو گوش – کاشت دو طرفه – به عنوان استاندارد مراقبت از بیماران مبتلا به کم شنوایی عمیق در نظر گرفته می شود. در روزهای اولیه کاشت حلزون، این غیرقابل تصور بود. قبل از کاشت یک گوش، تعداد زیادی آزمایش قبل از عمل لازم بود. پزشکان می خواستند اطمینان حاصل کنند که عصب شنوایی، یک پیش نیاز برای کاشت حلزون موفقیت آمیز، کاملاً کاربردی است. و می خواستند گوش "بهتری" ایجاد کنند.

اگر نتایج شنوایی در هر دو گوش مشابه بود، آن ها معمولا کاشت در گوش با محرومیت شنوایی کوتاه تر را توصیه می کنند؛ یا گوش با شنوایی بیشتر را حذف می کنند. این برای نامزدها یک تصمیم دشوار بود، زیرا تکنولوژی های کاشت و تکنیک های جراحی آن روزها معمولا منجر به از بین رفتن شنوایی باقی مانده می شد. آن ها باید بین یک پروتز شنوایی یا حفظ شنوایی باقی مانده انتخاب می کردند. کاربران به اتفاق گزارش کردند که با استفاده از پروتز، دوباره شنیدن و مشارکت مجدد در زندگی اجتماعی با خانواده و دوستان خود را تجربه کردند.

کاربران پیشگام

داروساز یکی از آن کاربران پیشگام بود و از کاشت حلزون MED-EL Combi 40 خود بسیار راضی بود. در واقع، او به قدری راضی بود که می خواست در گوش دیگرش هم کاشت انجام دهد. سرانجام در سال 1998، کلینیک ENT آرزوی او را برآورده کرد. در همان سال، مکس کوچک، که در آن زمان چهار ساله بود، از اولین مجموعه استفاده کرد، و به این ترتیب به اولین کودک با کاشت حلزون دو طرفه تبدیل شد. نتایج در کاربران بزرگسال کاشت حلزون (CI) دو طرفه به قدری قانع کننده بود که پزشکان تصمیم گرفتند تا برای کودکان هم از ایمپلنت های دوطرفه استفاده کنند.

از آن زمان، بسیاری از کلینیک ها به کودکانی که ناشنوایی آن ها به تازگی تشخیص داده شده است، کاشت دو طرفه را ارائه کردند: این عمل یا به صورت همزمان در طی یک عمل جراحی انجام می شد، و فقط به یک بار بیهوشی نیاز داشت، یا در کاشت های متوالی تنها با فاصله کوتاه شش تا 18 ماه بین دو جراحی انجام می شد.

برنامه ریزی آخر هفته ها با کاشت حلزون

ساعت 3 بعدازظهر روز جمعه، "نیکو دیگر نمی تواند بشنود. و فردا جشن تولد 7 سالگی او است، که برای دوستانش و یک دلقک دعوت شده اند. لطفا می توانیم همین حالا بیاییم و شما را ببینیم؟!" در اواخر قرن بیستم، این یک تماس تلفنی غیرمعمول نبود. کاربران کاشت حلزون (CI) معمولاً از هر دو گوش ناشنوا بودند، اما اکثر آن ها فقط یک کاشت داشتند. گاهی اوقات این تنها یک پین پیچشی در بسته باتری یا یک سوئیچ تنظیم شده غلط در پردازنده بود. اگر(کاربران) مهندسان کاشت حلزون MED-EL نبودند که دستگاه ها را به سرعت تعمیر کنند، کاربرانی که نمی توانستند به تنهایی مشکل ایمپلنت خود را حل کنند، مجبور بودند آخر هفته را در سکوت بگذرانند. به ویژه برای کودکان، چنین شرایطی یک فاجعه روحی بود. اما این برای بزرگسالان نیز می توانست یک چالش باشد.

این موضوع حتی به یک خطر ایمنی تبدیل می شد. یک بار معلمی در یک مدرسه ابتدایی شکایت کرد: "اگر باتری ایمپلنت یک کودک ناشنوا تمام شود، ما با والدین او تماس می گرفتیم. بسیار نگران این بودیم که کودک به سمت خانه برود و در خیابان چیزی نشنود.

مزیت های طرف دوم

Rolf وقتی اصرار داشت که ایمپلنت دوم را دریافت کند، درست می گفت. این در واقع مزایای بیشتری نسبت به صرفا امنیت پشتیبان و ضمانت کاشت گوش بهتر داشت. از مهم ترین مزایای کاشت دو طرفه، تمرکز صدا و توانایی تعیین این که منبع صوتی در سمت چپ یا راست سر قرار دارد یا خیر می باشد.

درست مشابه مزایای شنوایی دوطرفه در افراد با دو گوش با عملکرد کامل شنوایی، تمام مزایای دیگر این امر از این دو مزیت ناشی می شود.[1]. این همان چیزی است که متخصصان کلینیک دانشگاه وورزبورگ (Wurzburg University Clinic) در دو بیمار کاشت حلزون دوطرفه خود مشاهده کردند. آن ها یافته های خود را در یک مطالعه علمی منتشر کردند. با استفاده از CI دوطرفه در تمام شرکت کنندگان در مطالعه درک گفتار در میان سر و صدای پس زمینه بهبود یافت. به دنبال آن مطالعات بیشتری در مورد درک گفتار و متمرکزسازی صدا انجام شد. دانشمندان توافق کردند که مانند گذشته عمل نکنند: کاشت دو طرفه برای کاربران CI مبتلا به ناشنوایی دوطرفه، مزایای مشخصی دارد.

مهم ترین مزیت کاشت دوطرفه متمرکز سازی صدا است – که خصوصا در شرایط خطرناک بسیار مهم است.

در اسرع وقت

Joachim Müller، Franz Schön و Jan Helms، متخصصان CI، نویسندگان اولین مطالعه در مورد کاشت حلزون دوطرفه، نتیجه گرفتند که به نظر می رسد مزیت حاصل از کاشت ایمپلنت دوم مستقل از دوره زمانی بین کاشت اول و دوم باشد. با این حال، این با چیزی که ما در مورد فرآیندهای رشد عصبی می دانیم کاهش می یابد. آندره کرال (Andrej Kral)، عصب شناس دانشکده پزشکی هانوفر در مصاحبه ای برای مجله “Schnecke” [2] توضیح می دهد: "مغز ما به تماس های بین سلول های عصبی به اصطلاح سیناپس بستگی دارد".[2]. مغز انسان و سیناپس های آن تغییرپذیر هستند، آن ها می توانند یاد بگیرند. کاهش شنوایی می تواند باعث ایجاد یک فرایند یادگیری و سازماندهی مجدد مغز شود. این امر امکان استفاده کارآمد از شنوایی باقیمانده را ایجاد می کند.

کرال می گوید: "هنگامی که مغز در حال رشد است، کاهش شنوایی تأثیر ویژه ای در دوران کودکی دارد." “بیشتر سیناپس ها ... به تجربه شنوایی بستگی دارند." یادگیری شنیدن به عنوان یک بزرگسال بسیار دشوارتر است: "این امر نیازمند یک دستگاه عصبی پیچیده، یک کامپیوتر مغز پیچیده نیاز دارد. این امر تنها تنها زمانی می تواند رشد کند که شنوایی در سنین پایین آموزش دیده شده باشد. بعد از گذشت مرحله بحرانی در رشد، هرگز نمی توانید تجربه شنوایی زودرس را بعدها تجربه کنید. بنابراین فقدان شنوایی در کودکی باید در اسرع وقت درمان شود."

کرال به نقل از نتایج پژوهشگر همکار، Angelika Illg گفت: او و تیمش در مرکز شنوایی آلمان هانوفر دریافتند کودکانی که با ناشنوایی دو طرفه متولد شده اند، و کاشت دوم خود را کمی بعد از کاشت اول دریافت کردند، با کاشت دوم پیشرفت کندتری نشان دادند.

تاخیر در شروع - هنوز هم یک موفقیت

با استناد به این مطلب و انتشارات مشابه، کودکانی که مدت زیادی بود که اولین ایمپلنت خود را دریافت کرده بودند، برای دومین مورد در نظر گرفته نشده بودند. با وجود یافته های گروه وورزبورگ که حتی پس از فواصل طولانی بین کاشت ها، با موفقیت همراه بود. آندره کرال (Andrej Kral)، صاحب کرسی در علوم عصبی شنوایی در هانوفر(Hannover)، در مصاحبه خود در سال 2013، بیان کرد که توانایی دوطرفه یک کاشت دوم با تاخیر می تواند با گفتار و زبان درمانی تقویت شود.[3]

بومی کردن صدا یکی از توانایی های ویژه دوطرفه ای بود که برای رشد در تنها چند سال اول زندگی در نظر گرفته شده بود. دانشمند، کاترین کیلیان (Catherine Killian)، در مطالعه‌ای در سال 2018، به این توانایی در کودکان با کاشت حلزون دوطرفه نگاه نزدیک تری داشت [4]. کیلیان (Killian) و همکارانش برای این مطالعه خود بیش از 100 کودک با کاشت دوطرفه که بین کاشت اول و دوم خود تا دوازده سال تأخیر داشتند، را تست کردند.

Killian نتایج خود را به طور خلاصه بیان کرد و توضیح داد:" بنابراین فاصله زمانی بین دو کاشت برای کودکان مبتلا به دو کمبود شنوایی عمیق دوطرفه هستند، باید به حداقل برسد؛ فاصله طولاتر بین دو کاشت، منجر به دقت پایین تر در متمرکز سازی منبع صدا برای کودکانی می شود که از کاشت حلزون دوطرفه استفاده می کنند. با توجه به نتایج مطالعات، کودکان با گذشت حدود ده سال یا بیشتر از زمان کاشت سمت اول، هنوز از یک CI دوم بهره مند می شدند.

تکنولوژی تفاوت ایجاد می کند!

دانشمندان در بردفورد (Bradford) و لیدز (Leeds) [5] نیز در مطالعه خود تأکید كردند كه موفقیت در متمرکز کردن صدا در این کودکان به میزان قابل توجهی به نوع ایمپلنت بستگی دارد. کاربران کاشت حلزون MED-EL از محلی سازی دقیق تر استفاده کردند و توانستند به فواصل بین پیوند تا پنج سال دست یابند.

[1] بیشتر بخوانید: بیشتر از مجموع اجزای آن

[2]تحقیقات برای شنوایی خوب، سیستم های شنوایی قابل کاشت - مصاحبه با پروفسور دکتر آندره کرال، اقتباس از: Schnecke، نسخه 82، صفحه 11f، دسامبر 2013

[3]مرجع: تحقیقات برای شنوایی خوب، سیستم های شنوایی قابل کاشت - مصاحبه با پروفسور دکتر آندره کرال، اقتباس از: Schnecke، نسخه 82، صفحه 11f، دسامبر 2013

[4] Killian C، Scally A، Killian E، Totten C، Raine C، عوامل مؤثر بر بومی سازی منبع صدا در کودکان با کاشت حلزون دوطرفه همزمان یا متوالی. شنوایی گوش. Doi: 10.1097/AUD.0000000000000666 5.

[5]Killian C، Scally A، Killian E، Totten C، Raine C، عوامل مؤثر بر بومی سازی منبع صدا در کودکان با کاشت حلزون دوطرفه همزمان یا متوالی. شنوایی گوش، 5 اکتبر 2018 Doi: 10.1097/AUD.0000000000000666 5.