Gehört.Gelesen با O. Univ.-Prof صحبت کرد. دکتر ولفگانگ گشتونر، رئیس کلینیک دانشگاهی بیماری‌های گوش و حلق و بینی در دانشگاه پزشکی وین در مورد تعامل بین موسیقی و توانایی شنوایی و اینکه چرا موسیقی باید با بصیرت بیشتری مورد استفاده قرار بگیرد.
پروفسور ولفگانگ گشتونر متخصص جراحی سر و گلو است و مسئول بخش جراحی ایجاد ایمپلنت حلزون گوش است. CIها برای شنیدن شنوایی افراد ناشنوا و در درجه‌ی اول برای ارتباطات صوتی-کلامی ایجاد شده اند. با این حال، پزشک متوجه می‌شود که بسیاری از کاربران CI مشتاق گوش دادن به موسیقی هستند: "موسیقی برای تعادل ذهنی مهم است. این یک جنبه‌ی پیچیده از شنوایی است. "
"بدون موسیقی، زندگی کمی حوصله سر بر و کسل کننده می‌شود." به عنوان یک فارغ التحصیل از یک مدرسه دستور زبان موسیقی، گشتوتنر خودش پیانو و ساکسیفون می نوازد. "کلمات گاهی اوقات می توانند دستکاری شوند. از نظر فلسفی، گفتن عبارتی که کاملاً صادقانه باشد دشوار است. از طرف دیگر موسیقی همیشه بخشی از حقیقت است. دقیقاً همانطور که به نظر می‌رسد می‌باشد. و هیچ قصد پنهانی ندارد. " در مقابل گوش دادن با تمرکز به ارتباط گفتاری، می توان در هنگام گوش دادن به موسیقی، مسیری مستقیم به ذهن عاطفی را پیدا کرد.
برای گشتونر، هدف از موسیقی در درجه اول رسیدن به دیگران، انتقال احساسات و سرگرم کردن شنونده است. او این تمرین را به عنوان آموزشی برای تناسب اندام ذهنی در نظر می‌گیرد: «اگر روزانه نیم ساعت تلویزیون تماشا می كنید، این زمان معمولاً از دست می رود، و در نهایت هدر می‌رود. از طرف دیگر تمرین منظم یک ابزار پیشرفت دائمی است." از نظر او، این لازم نیست که به طور فعال موسیقی پخش کند. گوش دادن به موسیقی با تمرکز نیز مفید است.
تقاضا برای چند وظیفه‌ای
در جامعه‌ی ما، موسیقی منحصراً یک عامل فرهنگی نیست که آگاهانه از آن استفاده شود. موسیقی پس زمینه تقریباً در همه‌ی روزهای زندگی روزمره، ما را همراهی می کند - از سوپرمارکت، کافه یا مهمانی گرفته تا لباس مبدل با صداهای نامطلوب در توالت های عمومی. اصطلاح مه آکوستیک در بهار گذشته در ارتباط با همین محتوا و در سخنرانی تریبون در یک روز باز Hören Bewegt ابداع شد.
گشتنر توضیح می‌دهد که "مغز ما در طول روز با مشکلات زیادی روبرو است. به همین دلیل، ما همیشه نمی‌توانیم به گوش دادن به موسیقی متمرکز شویم " قرار گرفتن در معرض دائمی آن به گونه‌ای تاثیر می‌گذارد که واقعا، دیگر متوجه موسیقی نمی‌شویم. گشتنر متقاعد شد که تقاضای چند وظیفه‌ای با طبیعت انسان مطابقت ندارد.
موسیقی با پس زمینه‌ی ثابت، به مغز آموزش می‌دهد تا تنظیم شود و چند وظیفه ای توانایی تمرکز را تضعیف می کند. "شما به آرامی گسترش می یابید، چیزی می خوانید و همزمان مکالمه می کنید - اما کاملاً روی یک چیز تمرکز ندارید. هنوز بسیاری از افراد حتی در یک مکالمه هم نمی توانند تمرکز کنند و خود را بر آن قالب کنند. این گسترده ترین بیماری دوران ما می‌باشد. " گشتنر برای لذت بردن از موسیقی‌ای که مدت زمان محدودی دارد اما متمرکز است، درخواست می کند. "تمرکز و توجه به آموزش، کیفیت زندگی شخصی را ارتقا می بخشد."
آیا موسیقی به شنوایی آسیب می‌رساند؟
پزشک اصلی گوش یک فرد با شنوایی طبیعی را به عنوان یک اندام حسی بسیار حساس توصیف می کند. "ما حتی می‌توانستیم حرکات سلول خود را بر روی بدن را بشنویم. پیک‌های کوتاه صدا می توانند اندام های شنوایی ما را تقویت کنند. اما هرچه صدا بیشتر و بلندتر باشد، خطر آن برای سلول‌های مویچه بیشتر است. " برای گوش فرقی نمی کند که صدا از یک محل ساختمان باشد،یا این که صدا از یک گروه موسیقی متال یا یک ارکستر سمفونیک باشد. "استرس فقط به شدت و مدت زمان آن بستگی دارد. سطح صدای مداوم 85 دسی بل در طول هشت ساعت در روز مطمئناً خوب نیست. "
موسیقی به ندرت به عنوان نویز شناخته می‌شود، حداقل نه در صورتی که با سلیقه‌ی شخصی منطبق باشد. زمانی که میزان صدای بالاتر معمولاً قابل تحمل و حتی لذت بخش است، یعنی این باند مورد علاقه‌ی شماست. با این حال، این امر باری از دوش اندام‌های شنوایی نمی‌کاهد.
خطر شغلی از دست دادن شنوایی
گرشتنر، با اشاره به تمرین های مکرر و طولانی در گودهای ارکستر و میزان صدای سازهای برنجی، می گوید: "قرار گرفتن در معرض سر و صدا در برابر نوازندگان فعال اغلب دست کم گرفته می شود". میزان صداهای نامناسب حتی در میان هم سرایان هم پدید می‌آید. "این موضوع به خوبی شناخته شده است که تعداد زیادی خوانندگان در هم سرایان بزرگ دارای آسیب نویز هستند." حتی اگر نوازندگان تفننی کمتر تمرین کنند، متخصص گوش و حلق و بینی در این مورد احتیاط می کند - "سطح صدا می تواند با چهار ساز در یک اتاق کوچک به سرعت به 90 دسی بل برسد."
خواه یک کارخانه یا کارگر ساختمانی باشید، یک خلبان، یک شکارچی یا یک نوازنده - ”اگر مرتباً از حد مجاز قرار گرفتن در معرض صدا بیشتر شود، ممکن است خطر کم شنوایی ناشی از سر و صدا به عنوان یک پیامد پایدار رخ بدهد. کاهش شنوایی ناشی از صدا دقیقاً با کاهش شنوایی در چهار کیلوهرتز شروع می شود که عمدتا درک برخی از صامت ها را دشوار می کند. با دریافت شنوایی‌ای که تقریباً بدون تغییراست، درک افت گفتار در سر و صدای پس زمینه - افرادی که تحت تأثیر این امر قرار می گیرند، مجبورند که بیشتر اوقات تقضای تکرار را در محیط های پر سر و صدا داشته باشند.
این خسارت با افزایش نقصی که وجود دارد افزایش یافته و گسترش می یابد، و اغلب طی دهه‌ها پیشرفت می کند. همانطور که گشتنر از تجربه در مورد بیماران خود می داند: "عدم شنوایی ناشی از سر و صدا قبل از این که به آن توجه شود، اغلب بسیار پیشرفته است". او اغلب به درمان نوازندگان با شنوایی آسیب دیده می پردازد - "این یک مشکل واقعی برای این بیماران است زیرا آنها تا حد زیادی به شنوایی در حرفه‌ی خود وابسته هستند."
زمانی که موزیک استرس زا می‌شود.
به سختی از تالار شنوندگان قابل دیدن است، اغلب می‌توانید در ضبط های ویدئویی کنسرت ها ببینید که نوازندگان از گوش بند استفاده می کنند. گشتنر، نوازنده‌ای تفننی، توضیح می دهد که: "امروزه از نوازندگان آگاه بهتر محافظت می شود". اکنون محافظ های گوش وجود دارند که دامنه‌های فرکانس خاص را کاهش می دهند. اگر یک نوازنده نیاز به شنیدن دقیق نوت در حال نواختن بر روی سازهای برنجی یا سیمی دارد، محافظ گوش می تواند مانعی باشد و کیفیت را کاهش دهد. توافق‌ها و برنامه ریزی‌ها بسیار مهم است.
"من یک بار پس از کاهش شنوایی بسیار حاد، یک خواننده‌ی جوان بسیار آینده دار را درمان کردم، که قطعاً فقدان شنوایی برای او یک فاجعه بود." کاهش شنوایی حاد به معنی کاهش شنوایی ناگهانی می‌باشد، معمولاً یک طرفه است. فرض می شود که علت آن اختلالات گردش خون در گوش داخلی باشد و استرس یک نوع محرک است. "اجبار به ارائه‌ی بهترین کیفیت در هر روز، برای موسیقی دانان حرفه ای استرسی شدید است. اگر علاوه بر این اختلال شنوایی وجود داشته باشد، این یک بار سنگین بر دوش آنان است. " یک دایره‌ی نادرست. بنابراین محافظت از شنوایی در بهترین حالت ممکن از اهمیت بیشتری برخوردار است. در صورت آسیب به شنوایی، کمک سریع و کارآمد لازم است.
در میان کاربران فعلی ایمپلنت حلزونی گوش، برخی از نوازندگان و برخی از کاربران که به دنبال کاهش شنوایی حاد متعدد هستند، ناشنوا می‌باشند. آسیب مداوم صدا یا پدیده های استرس در کاربران CI امکان پذیر است، اما در صورت نیاز، حساسیت را می توان به راحتی از طریق کنترل از راه دور تنظیم کرد. کاربران CI بدون شنوایی پسماند لازم نیست که حتی در تمرینات طولانی و با صدای بلند، نگران فشار بیشتری بر روی شنوایی خود، حتی در دراز مدت باشند. (یادداشت سردبیر.)
در سن پیری، شنوایی می‌تواند آموزش داده شود!
"این امری شناخته شده است که اگر ارتباط برقرار نکنید، افسردگی و زوال عقل تشویق می‌شوند که به سراغتان بیایند." در ارتباط با موسیقی، پروفسور ولفگانگ گشتونر متقاعد شده است که یک رابطه‌ی مشابهی نیز وجود دارد. "اگر می‌خواهید موسیقی پخش کنید، باید تمرین زیادی انجام دهید - این یک فرصت عالی برای کار بر روی تناسب اندام خود است." افرادی که با تمرکز به موسیقی گوش می دهند نیز می توانند توانایی های شنیداری و شناختی را کسب و ارتقا دهند. "اگر وقت داشته باشید ، چندین ساعت در روز می‌توانید این کار را انجام دهید."
از نظر یک کارشناس، دو جنبه از موسیقی وجود دارد که می تواند تأثیر منفی بگذارد: موسیقی با صدای زیاد و پس زمینه‌ی ثابت. گشتنر در نتیجه توصیه می‌کند:
- با دقت گوش دهید و به ضبط‌ها با تکرار گوش دهید. اگر سازی را خودتان می‌نوازید، می‌توانید خودتان آن را ضبط کنید و گوش فرا دهید.
- در مورد میزان صدا دقت کنید! محافظت در برابر صدای زیاد حتی برای نوازندگان فعال نیز مهم است: هدفون یا محافظ گوش هنگام تمرین در خانه و در صورت امکان، برای تمرین و اجرای عمومی مناسب است. تمرینات لازم بدون محافظ گوش را محدود کنید.
"درست مانند یادگیری مکانیکی یک ابزار، شنوایی نیز به صورت انعطاف پذیر در مغز پیکربندی شده است. زمانی که عمل پلاستیک انجام شود، تا پیری دست نخورده باقی می ماند. "
