BONEBRIDGE – یک ایمپلنت شنوایی برای هر موقعیتی

جیکوب راتز (Jakob Ratz) 7 ساله یک ورزشکار مشتاق است که از رفتن به مدرسه نیز لذت می برد. BONEBRIGE او تضمین می کند که او به طور کامل در هر دو موقعیت درگیر باشد.

لیزا راتز (Lisa Ratz) خانواده خود را معرفی می کند: “همه ما ورزش را دوست داریم”. پسر بزرگترشان جیکوب، دوچرخه سواری می کند، تنیس بازی می کند، فوتبال بازی می کند و عاشق اسکی است. او علاقه خاصی به هاکی روی یخ دارد. جیکوب در سه سالگی با اسکیت، چوب هاکی روی چمن و چوگان آشنا بود. چند ماهی است که مدرسه نیز جزئی از زندگی روزمره او شده است. درس مورد علاقه او در مدرسه، ریاضی است. او می گوید: “چون من در آن مهارت دارم.”

سال اول مدرسه جیکوب، تا چند هفته قبل از گفتگوی ما، پر از تعطیلی های مرتبط با کرونا و آموزش در خانه بود. او خوشحال است که مدرسه برگشته است. مادرش نه تنها از این که دوباره امکان آموزش مجدد در کلاس وجود دارد، بلکه از این که جیکوب از مدرسه لذت می‌برد و همچنین از این که او با همه چیز به خوبی کنار می‌آید نیز احساس آرامش می‌کند.

یک شوک بزرگ

زمانی بود که لیزا راتز می ترسید که پسرش در مدرسه با مشکلات بیشتری روبرو شود. این ترس به این دلیل بود که کمی بعد از تولد، تشخیص داده شد که جیکوب به کم شنوایی متوسط تا عمیق در گوش راست خود، ناشی از آترزی مجرای شنوایی مبتلا است. او لحظه تشخیص را به یاد می آورد: “این برای من یک شوک بود!” جیکوب اولین فرزند من بود، و هیچ نشانه قبلی ای وجود نداشت.”

در آترزی مجرای شنوایی، مجرای شنوایی خارجی ایجاد نمی شود و ناهنجاری می تواند پینا یا گوش میانی را نیز درگیر کند. در مورد جیکوب، تنها گوش راست درگیر شده است. در حالی که پینای او فقط کمی غیر معمول به نظر می رسد و گوش میانی کاملا نامشخص است، بخشی از مجرای گوش که از بیرون قابل مشاهده نیست، درست در جلوی پرده گوش بسته شده است. بنابراین، به طور طبیعی صدا نمی تواند به گوش سالم داخلی برسد. با این حال، اگر برای هدایت مستقیم صدا به حلزون از طریق استخوان جمجمه از سمعک یا ایمپلنت هدایت استخوان استفاده شود، صدا را می توان به روشی طبیعی پردازش کرد.

آیا یک گوش سالم کافی نیست؟

“یکی از دوستان ما یک حادثه غواصی داشت و دیگر نمی تواند از یک طرف بشنود. بنابراین با خودم فکر کردم، اگر این اتفاق برای “طرف خوب” جیکوب رخ می داد، چه می شد؟” اما چالش های مدرسه نیز به ذهن مادر دو فرزند خطور کرد، زیرا کلاس های درس در مدارس به ندرت ساکت هستند. اما برای درک گفتار در محیط پر سر و صدا نیازمند شنیدن از هر دو طرف است.

در اوایل سال 2008، یک مطالعه در ایالات متحده نشان داد که کودکانی که مشکلات شنوایی یک طرفه دارند، بیشتر از همسالان بدون نقص شنوایی خود، مشکلات رشد گفتار، رشد اجتماعی-عاطفی و در مدرسه را تجربه می‌کنند. تا 35 درصد از کودکان مبتلا به اختلال شنوایی باید حداقل یک سال تحصیلی را تکرار کنند و تا 60 درصد برای یک یا چند سال به تدریس خصوصی نیاز دارند.

در نشست تابستانی “انجمن بیماری های گوش و حلق و بینی دانوب” در ژوئن 2021 در دانشگاه سنت پولتن. پروفسور دکتر سوزان آرندت، پزشک مدیر ارشد در کلینیک دانشگاه گوش و حلق و بینی فریبورگ و معاون مرکز ایمپلنت در همین کلینیک نیز به تجمع مشکلات رفتاری در کودکان ناشنوای یک طرفه اشاره کرد. به عنوان مثال، آن ها تمایل بیشتری به بیش فعالی دارند. بیمارستان دانشگاهی در فریبورگ حتی در حال بررسی ارتباط احتمالی بین ناشنوایی یک طرفه و اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) است.

در نهایت، دو گوش سالم نیز جهت گیری فضایی صوتی و درک گفتار را حتی در محیط های پر سر و صدا ممکن می کند.

زندگی با هر دو طرف

لیزا راتز می گوید: ” ما احساس کردیم که درست است که برای گوش راست فرزندمان از سمعک استفاده کنیم تا به او نشان دهیم که در آن سمت نیز اتفاقاتی در حال رخ دادن در زندگی است. ” در ابتدا، جیکوب از یک دستگاه هدایت استخوان معمولی استفاده کرد که با یک هدبند به شقیقه های او فشار داده می شد. “در یک سن خاص، این احتمالا برای دخترانی که هدبند دارند راحت تر از پسرها می شود. من دستگاه نگهدارنده سیستم هدایت استخوان را به کلاه های مختلف نیز دوختم.”

با این حال، جیکوب همیشه زمانی که می خواست از دستگاه استفاده کند، باید یکی از آن هدپرس ها را استفاده می کرد. لیزا رتز در حین تحقیق در مورد گزینه های جایگزین در اینترنت، با دستگاه بدون فشار ADHEAR مواجه شد که با یک آداپتور چسب دار در پشت گوش نگه داشته می شود. ADHEAR زیر موهای جیکوب به سختی قابل مشاهده بود، اما استفاده از آن به قدری آسان بود که وقتی هنوز در مهدکودک بود، می‌توانست به تنهایی باتری‌ها را عوض کند. ” جیکوب همیشه بدون سمعک خوب عمل کرده است، اما ما متوجه تفاوت شدیم.” اگر ADHEAR اول صبح در دسترس او نبود، او آن را از ما می خواست.

درست قبل از شروع مدرسه، در سن شش و نیم سالگی، جیکوب یک ایمپلنت هدایت استخوان – BONEBRIDGE دریافت کرد.

شنیدن در هر دو طرف فواید بسیاری دارد

مادر لیزا شکایت می کند که بسیاری از پزشکان اطلاعات کافی در مورد گزینه های مختلف ارائه نمی دهند – حداقل برای کودکی مانند جیکوب، که در نگاه اول به نظر می رسد بدون سمعک خوب عمل می کند. در چندین مورد، جیکوب با قهرمان اسکی‌ پرش، گرگور شلیرنزاوئر (Gregor Schlierenzauer) مقایسه می‌شد، که به هر حال، تنها با شنوایی از یک گوش، همه چیز را به خوبی مدیریت می‌کرد.

با این حال، داستان این ورزشکار موفق اتریشی می تواند دلیلی برای شنیدن هر دو طرف باشد. زمانی که شلیرنزاوئر پس از مصدومیت در تابستان 2016 روی بازگشت خود کار می کرد، مارک نولکه (Marc Nölke)، مربی شخصی او به “Kleine Zeitung” گفت که نتایج آزمایش‌های عصبی ناحیه‌ای در مغز شلیرنزاوئر نشان می‌دهد که مغز او احتمالا به دلیل ناشنوایی یک طرفه او، کم فعال بود. ” او برای مدت طولانی، توانست این الگوی فعال سازی نامتقارن و اثرات آن را جبران کند. اما در برخی موارد، حتی پایدارترین ساختارهای جبرانی نیز از بین می روند.” نتیجه، در میان چیزهای دیگر، مشکل تعادل بود که برای هر پرش اسکی ضروری است.

به گفته نولکه، شلیرنزاوئر سعی کرد با آموزش های ویژه، با پیامدهای احتمالی ناشنوایی یک طرفه خود مقابله کند. و خانواده راتز تصمیم گرفتند در سن شش سالگی جیکوب، برای او مراقبت شنوایی زودهنگام برای ناحیه آسیب دیده و کاشت را انجام دهند.

ایمپلنت در کودکان

راه کاشت برای خانواده راتز چندان آسان نبود. جیکوب و والدینش نیز از ADHEAR راضی بودند. با این حال، تنها چیزی که آزاردهنده بود، نیاز به تعویض مکرر آداپتور چسب دار بود، زیرا جیکوب ورزش های عرق آور را انجام می دهد.

خوشبختانه، والدین جیکوب با توماس رینگهوفر (Thomas Ringhofer)، MSc، یک تکنسین بالینی که از دستگاه هدایت استخوان جیکوب مراقبت می کرد، ملاقات کردند. او یک گزینه جایگزین به آن ها پیشنهاد کرد: ایمپلنت شنوایی متصل به استخوان به نام BONEBRIDGE.

مادرش به یاد می آورد: “در آن زمان، پزشک گوش و حلق و بینی ما گفت که کاشت ایمپلنت برای جیکوب خیلی زود است.” خانواده می خواستند نظر یک متخصص دوم را دریافت کنند و به تیم ایمپلنت بخش گوش و حلق و بینی در بیمارستان منطقه ای کلاگنفورت (Klagenfurt Regional Hospital) مراجعه کردند. در واقع، BONEBRIDGE برای کودکان از سن پنج سالگی مناسب است. جایگذاری بهینه قبل از جراحی با استفاده از سی تی اسکن اجباری، حتی روی سرهای کوچک و در استخوان های نازک جمجمه اجرا می شود.

در حال حاضر چهار متخصص گوش و حلق و بینی در کارینتیا (Carinthia) در این زمینه فعالیت دارند. آن ها در زمینه اندیکاسیون و جراحی ایمپلنت های شنوایی با تجربه هستند و در حال حاضر در 15 کلینیک در سراسر اتریش چنین تیم هایی وجود دارند.

این جراحی بدون عارضه بود

برخی از آشنایان خانواده قبل از جراحی شک داشتند. آن ها هرگز متوجه نشدند که جیکوب مشکلاتی دارد، حتی زمانی که از سمعک خود استفاده نمی کرد. لیزا راتز باید اعتراف کند: ” البته، وقتی جراحی می‌کنید، ابتدا نگران می‌شوید!” “اما من از رشته پزشکی آمده ام. به کارکنان اعتماد دارم.”

جیکوب که مادرش او را با چند ویدیوی یوتیوب برای جراحی آماده کرده بود، هیچ ترسی از جراحی نداشت. “به طور کلی، همه چیز کاملا ساده بود. من فکر می کنم همه آماده سازی های قبل و بعد از بیهوشی به تلاش بیشتری نسبت به نصب ایمپلنت نیاز دارد. جیکوب بعد از جراحی درد نداشت. این عمل جراحی اغلب مشکل سازتر از آن چه در نهایت است، به نظر می رسد.”

اتصال اولیه دو ماه بعد شگفتی دیگری را به همراه داشت. “جیکوب با شنیدن سمت راست از ADHEAR آشنا بود. اما با BONEBridge، صداها بلندتر و واضح تر بود.” او اکنون در تمام طول روز از پردازنده صوتی استفاده می کند.

ما در حیاط پشتی یک استخر داریم. وقتی جیکوب داخل آن می رود، پردازنده را زمین می‌گذارد. اما بچه‌هایی که در هر دو طرف کاشت حلزون دارند، حتی می‌توانند با WaterWear در آب بروند.” تنها چیزی که او هنوز متوجه نشده است این است که چگونه هنگام بازی هاکی روی یخ، پردازنده را زیر کلاه ایمنی قرار دهد – اما او یک کلاه ایمنی دوچرخه دارد که مناسب این کار است!

کاشت شنوایی در مدرسه

پس از فعال سازی اولیه BONEBRIDGE او، اولین روز مدرسه به زودی در انتظار جیکوب بود. برای همکلاسی های او، ایمپلنت و پردازنده مرتبط هرگز مشکلی نبود.

لیزا راتز از آقای برگر از ایالت کارینتیا، یک معلم دبستان که خودش در هر دو طرف از سمعک استفاده می کند، درخواست پشتیبانی کرد. او چالش های ویژه پیش روی جیکوب را با او در میان گذاشت و برای او توصیه هایی داشت. اخیرا، او یک درس دو ساعته را صرف توضیح روند شنیداری برای همکلاسی های جیکوب و ایجاد درک برای موقعیت جیکوب کرد.

مادرش خوشحال است: ” جیکوب آماده بود که به او بخندند، اما خوشبختانه تاکنون هیچ تجربه بدی نداشته است.” “برعکس، بسیاری از بچه ها فکر می کنند که آهنربا جالب به نظر می رسد.” در حال حاضر، خانواده دیگر نگران زندگی روزمره مدرسه نیستند و از دیدگاه جیکوب، آینده ورزشی او نیز مطمئن به نظر می رسد. او می افزاید: “احتمالا یک بازیکن حرفه ای هاکی روی یخ خواهم شد!” هنگامی که طرفداران آینده او جیکوب را تشویق می کنند، او امیدوار است که با کمک BONEBRIDGE خود این را از هر دو طرف بشنود – درست مانند هر چیز دیگری در زندگی.