برای دستیابی به منفعت حداکثر با کاشت حلزون دوم، کاربران باید آموزش‌های منظمی را دنبال کنند، مانند آنچه که در اولین کاشت حلزون انجام دادند. متخصصانی از آلمان و اتریش نحوه‌ی آموزش ویژه شنوایی دو گوش را توضیح می‌دهند.

Corinna Schaar، متخصص توانبخشی کاشت حلزون شنوایی از آلمان توضیح می‌دهد: "کاشت حلزون متوالی نیاز به آموزش خاص و نتیجه بخش هر دو گوش دارد." کاشت متوالی حلزون به این معنی است که کاربری با یک کاشت حلزون، یک کاشت حلزون دوم در گوش مقابل دریافت می‌کند. Constanze Vetter، گفتاردرمان اهل وین، با کاربران کاشت حلزون در اتریش کار می‌کند. "من توصیه می‌کنم که مراجعنم ابتدا جلسات آموزشی خود را در خانه با حلزون جدید آغاز کنند. به هر حال آن‌ها در زندگی روزمره، باید از هر دو حلزون استفاده کنند."

هرچه مدت زمان بیشتری از زمان کاشت اول بگذرد، کاربران به احتمال زیاد هفته‌ها و ماه‌های آموزش شنوایی پس از اولین جراحی خود را فراموش خواهند کرد. گاهی اوقات کاندیدهای کاشت حلزون انتظار دارند که طرف دوم، پس از اولین جایگذاری به سرعت به گوش اول رسیده و به زودی به همان عملکرد دست یابد. با این حال، برخی سیگنال جدید در سمت دوم را به عنوان نویز زمینه ای مزاحم احساس می‌کنند. Schaar اشاره می‌کند: "استفاده منظم از پردازشگرصوتی ضروری است. بیماران باید انگیزه داشته و مایل به رعایت این موضوع باشند."

شنوایی - با هر دو گوش و به هر دو روش

اول، شنیدن و درک گفتار به تنهایی با کاشت حلزون دوم آموزش داده می‌شود، سپس با هر دو دستگاه به صورت ترکیبی آموزش داده می‌شود. اگر كودكان كوچك مایل نباشند دستگاه کاشت حلزون اول را بردارند، گاهی اوقات والدین به یك ترفند روی می‌آورند: بعد از خواب نیمروزشان "پردازنده اول هنوز خسته است و به خواب بیشتری نیاز دارد". حالا وقت بازی‌های گوش دادنی (شنیداری) است.

توانایی شنوایی باید در هر دو طرف کاملاً برابر باشد تا مکان یابی اصوات و فیلتر کردن اصوات منفرد و منابع گفتاری در محیط پر سر و صداامکان پذیر باشد. یادگیری چنین توانایی‌های مربوط به دو گوش، حتی در کودکانی با شنوایی، گفتار و ارتباط طبیعی، زمان بر است. این توانایی‌ها همراه با گفتار و زبان رشد می‌کنند. بنابراین آموزش آگاهانه‌ی کاربران کاشت حلزون ضروری است.

بازی قایم باشک برای پیر و جوان

این بازی محبوب برای بزرگسالان و نوجوانان با صدای زنگ استاندارد تلفن‌های سامسونگ، اپل یا هواوی شروع می‌شود: "تلفن چه کسی زنگ می‌خورد؟" یا "تلفنم را کجا گذاشتم؟"

در حالی که ممکن است بزرگسالان در موقعیت‌هایی از این دست برخی واکنش‌های عصبی را نشان دهند، کودکان معمولاً این بازی‌های قایم باشک را دوست دارند. صدای مخفی دو بازیکن دارد: یکی مخفی شده و صدایی از پیش تعریف شده را ایجاد می‌کند و یا جستجوگر را با نامش صدا می‌زند. شما همچنین می‌توانید یک ساعت زنگ‌دار یا تلفن همراه را مخفی کنید. کودکان می‌توانند با هم به دنبال آن بگردند. ممکن است کودکانی که به تازگی کاشت انجام داده‌اند، برای یافتن مکان مخفیگاه به کمک یک بازیکن بزرگسال نیاز داشته باشند.

بازی چشم بندی یکی دیگر از بازی‌های محبوب در میان کودکان است. برای اهداف آموزشی شنیداری، ممکن است فقط با استفاده از اصوات "شخص نابینا"، صدا زده شده و یا فریب داده شود. البته، سایر بازی‌های کودکان نیز قابلیت انطباق را دارند. Corinna Schaar می‌خندد: "بازی مورد علاقه‌ی من با بچه‌ها این است که من چیزی را می‌شنوم که شما نمی‌شنوید." ما نه تنها از کودکان می‌پرسیم که کدام صدا را می‌شنوند بلکه از آن‌ها می‌پرسیم که آن صدا از کجا می‌آید"

مکان‌یابی هدفمند

اگر بزرگسال هستید و می‌خواهید شنوایی جهتی خود را آموزش دهید، بهتر است این کار را در محیط های آشنا و با صدای آشنایی که تقریباً موقعیت آن را می‌دانید شروع کنید. به دنبال منبع صدا باشید. چشمان خود را بسته، سر خود را به جهات مختلف برگردانید و دریابید که از کدام جهت می‌توانید صدا را به بهترین شکل مکان یابی کنید.

Vetter توضیح می‌دهد: "اصوات می‌توانند کلمات گفتاری، آلات موسیقی یا اصوات روزمره باشند". "اگر مکان یابی صدا به خوبی کارکند، من دو صدا را از موقعیت‌های مختلف یکی پس از دیگری پخش می‌کنم. کاربران باید آن‌ها را به ترتیب صحیح مکان یابی نمایند." همراه با پیشرفت، شما می‌توانید تمرین را در محیط‌های ناشناخته یا با صداهای ناشناخته یا متحرک مانند اتومبیل‌های در حال عبور امتحان کنید.

برای بزرگسالان، تمرینات باید به راحتی در زندگی روزمره‌ی آن ها ادغام شوند. Schaar به کاربران توصیه می‌کند که چشمان خود را به تنهایی یا همراه با یک هم بازی بسته و بفهمند: من چند صدا را درک می‌کنم، آن‌ها چه هستند و از کجا می‌آیند؟ در درمان‌های گروهی می‌توانیم این بازی را در داخل یا خارج از منزل، در پارک یا کافه انجام دهیم. مکان یابی و تفکیک صدا می‌توانند به طور هم زمان عملی شوند.

درک گفتار در سر و صدا

فرقی نمی‌کند که در یک رستوران، دفتراداری، کلاس یا در وسایل حمل و نقل عمومی باشید: زندگی روزمره نیازمند به درک و برقراری ارتباط در سر و صدا است. Vetter معتقد است که: "درک گفتار در سر و صدا دشوارترین مرحله برای دستیابی در فرآیند توانبخشی است". اگر کاربران کاشت حلزون از انجام یک تمرین مطمئن نیستند، او توصیه می‌کند ابتدا آن را در محیط آرام انجام دهند. همکار آلمانی وی می‌افزاید: "به محض اینکه کاربر بتواند اولین کلمات را تشخیص دهد، می‌تواند تمرینات سر و صدای زمینه‌ای ملایم را اضافه کند."

در حالی که در تست‌های گفتاری معمولاً از صدای تمیز بدون نویز استاندارد شده استفاده می‌کنند، Vetter سر و صدای محیط را برای آموزش شنوایی ترجیح می‌دهد. "من دوست دارم با حالت‌های یک محیط روزمره کار کنم." در خانه می‌توانید رادیو را روشن کنید. کاربران باتجربه می‌توانند در رستوران مورد علاقه خود یک تمرین ارتباط را انجام دهند. Vetter بر این واقعیت تأکید می‌کند که حتی افرادی که شنوایی طبیعی دارند نیز گاهی مجبورند از طرف مقابل مکالمه‌ی خویش بخواهند که در چنین محیط‌هایی صحبت‌های خود را تکرار کنند. " در جلسات درمانی من، تدوین استراتژی همراه با کاربران در مورد چگونگی کنار آمدن بهتر در شرایط خاص، عاملی کلیدی است."

Schaar توضیح می دهد: "در ابتدا، اغلب باز كردن پنجره در حین تمرین كافی است". انجام این کار در هر زمانی آسان است، چه با یک شریک مکالمه و چه با یک سی دی آموزشی در حال تمرین هستید. Schaar لبخند می‌زند: "بهترین تمرین برای درک گفتار در سر و صدا، زندگی روزمره است". "زندگی بدون سر و صدا وجود ندارد."